Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Olkuszu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 marca 2025 roku

Sąd Rejonowy w Olkuszu, III Wydział Rodzinny i Nieletnich

w składzie:

Przewodniczący sędzia Agnieszka Proć

Protokolant asystent sędziego Agnieszka Poseł

po rozpoznaniu w dniu 12 marca 2025 roku w Olkuszu

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa E. P.

przeciwko pozwanemu P. P.

o podwyższenie alimentów

I.  podwyższa alimenty zasądzone od pozwanego P. P. PESEL (...) na rzecz powódki E. P. PESEL (...) wyrokiem Sądu Okręgowego w Krakowie wydanym dnia 10 listopada 2009 roku w sprawie o sygnaturze akt XI C 2611/07 z kwoty po 500 (pięćset) złotych miesięcznie na kwotę po 800 (osiemset) złotych miesięcznie – za okres od 1 lutego 2025r. do 30 września 2025r., płatne do rąk powódki do dnia 10-go każdego następującego po sobie miesiąca z góry z ustawowymi odsetkami w razie opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat i utrzymuje alimenty w dotychczasowej wysokości w okresie od 1 października 2025r. ;

II.  w pozostałej części powództwo oddala;

III.  wyrokowi w pkt. I-szym nadaje rygor natychmiastowej wykonalności;

IV.  nakazuje ściągnąć od pozwanego P. P. na rzecz Skarbu Państwa – Sąd Rejonowy w Olkuszu kwotę 200 (dwieście złotych) tytułem należnych kosztów sądowych;

V.  pozostałe koszty postępowania pomiędzy stronami wzajemnie znosi.

/sędzia Agnieszka Proć/

Sygn. akt III RC 110/24

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 12 marca 2025 roku

Powódka E. P. pozwem z dnia 18 lipca 2024 roku wystąpiła z powództwem przeciwko pozwanemu P. P. o podwyższenie alimentów zasądzonych od pozwanego P. P. na rzecz powódki E. P. wyrokiem Sądu Okręgowego w Krakowie, Wydział XI Cywilny-Rodzinny z dnia 10 listopada 2009 roku, sygnatura akt XI C 2611/07 z kwoty 500 złotych do kwoty 1200 złotych miesięcznie do dnia 10-tego każdego miesiąca z góry z ustawowymi odsetkami w razie opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat w terminie oraz o zasądzenie od pozwanego na rzecz powódki kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu powódka podała, iż od 2009 roku alimenty nie były podwyższane, były płacone nieterminowo. Wskazała, iż obecnie jest studentką (...) w K. i ze względu na naukę w trybie stacjonarnym jest zmuszona wynajmować pokój w mieszkaniu. Miesięczne koszty wynajmu pokoju wynoszą 830 złotych. Podała, iż poza tymi wydatkami ponosi koszty dojazdów, wyżywienia, odzieży niezbędnej do szpitala, leków w związku z problemami hormonalnymi. Ponadto w piśmie, które wpłynęło do tut. Sądu dnia 19 sierpnia 2024 roku powódka oświadczyła, iż wielokrotnie podejmowała próby negocjacji z pozwanym. Wskazała, iż okresowo alimenty na jej rzecz płacone były z Funduszu Alimentacyjnego. Podniosła, iż pozwany wielokrotnie okazywał skruchę, składał obietnice nie tylko dotyczące płacenia alimentów, ale także pomocy przy opłacaniu mieszkania w K., obietnice te jednak kończyły się tym, że pozwany tracił z nią kontakt, tj. blokował jej numer telefonu, komunikatory, co powodowało, iż w żaden sposób nie mogła się z nim kontaktować. Ponadto pozwany często zmieniał pracę, więc kontakt z nim było dodatkowo utrudniony. Powódka podała również, iż jest studentką położnictwa i odkąd może pracuje dorywczo, ponieważ mimo pomocy swojej matki, koszty mieszkania, jedzenia, utrzymania na studiach, komunikacji na praktyki do szpitali są spore.

vide pozew k. 4, pismo k. 15-16.

W odpowiedzi na pozew z dnia 19 sierpnia 2024 roku, pozwany P. P. reprezentowany przez fachowego pełnomocnika w pierwszej kolejności podniósł zarzut niewłaściwości miejscowej Sądu Rejonowego w Olkuszu. Podał, iż skoro bowiem powódka, zgodnie z prawdą , twierdzi, że jest studentką (...) w K., w trybie stacjonarnym oraz w związku z tym wynajmuje pokój w mieszkaniu w K., w którym ze względu na studiowanie zamieszkuje przez 9 miesięcy w roku, to właśnie K. są miejscowością, w której znajduje się jej ośrodek życiowy, miejsce zamieszkania powódki. Wobec tego, zgodnie z art. 32 k.p.c., to Sąd Rejonowy Katowice-Zachód w Katowicach winien rozpoznawać niniejszą sprawę, albowiem rzeczywistym miejscem zamieszkania powódki jest ulica (...) w K.. Podał, iż podany przez powódkę w pozwie adres to oznaczenie mieszkania, z którego powódka korzystała przed udaniem się na studia, a w którym mieszka tymczasowo-wyłącznie w okresie wakacyjnym. Niezależnie od powyższego zarzutu niewłaściwości miejscowej Sądu Rejonowego w Olkuszu, co do istoty sprawy, wniósł o oddalenie powództwa w całości ze względu na jego bezzasadność oraz o zasądzenie od powódki na rzecz pozwanego zwrotu kosztów postępowania według norm przepisanych, w tym kosztów zastępstwa adwokackiego oraz opłaty skarbowej od pełnomocnictwa w wysokości 17 złotych.

W uzasadnieniu pozwany podał, iż wytoczenie przeciwko niemu przez jego córkę E. P. powództwa o podwyższenie alimentów, choć nie stanowiło dla niego zaskoczenia, wywołało w nim poczucie bólu i smutku. Pozwany uważa, że podjęte przez powódkę kroki prawne są dla niego krzywdzące. Podał, iż przez ostatnie 15 lat próbował z powódką ułożyć ich relacje najlepiej, jak to tylko było możliwe, zważywszy na to, iż z matką powódki nie udało mu się założyć rodziny i wspólnie stworzyć dla powódki pożądanego ogniska domowego. Pozwany podał, iż zasądzone w wyroku rozwodowym alimenty płacił sumiennie, a w przypadku okresowych trudności w terminowym ich regulowaniu zawsze starał się to powódce później zrekompensować. Pozwany podał, iż obecnie nie posiada na rzecz powódki żadnego zadłużenia alimentacyjnego. Podał nadto, iż wielokrotnie wspierał powódkę finansowo ponad kwotę zasądzonego świadczenia, w miarę swoich aktualnych możliwości, opłacając, m.in. koszty zakupu drogiego aparatu telefonicznego, czy też szereg mniejszych wydatków. Podniósł, iż z uwagi na trudności osobiste związane z chorobą swoich rodziców, jego zarobki w 2024 roku nie pozwalały na regularne przekazywanie powódce kwot w wysokości ponad zasądzone alimenty. Pozwany odczytuje, że to właśnie ta okoliczność stanowiła przyczynę okazanej mu przez powódkę wrogości, a jednocześnie popchnęła powódkę do sformułowania pozwu o podwyższenie alimentów. Pozwany podał, iż jego sytuacja majątkowa jest trudna. Wskazał, iż po powrocie zza granicy, z obszaru Wielkiej Brytanii było trudno uzyskać dobrze płatną pracę w Polsce, a z uwagi na konieczność wsparcia chorego ojca oraz towarzyszące tej trudnej sytuacji emocje, nie uzyskał dotychczas stabilnego zatrudnienia. Podał, iż aktualnie zajmuje się sprzątaniem apartamentów w Z. oraz obsługą gości na podstawie umowy zlecenia i z tego tytułu osiąga wynagrodzenie w kwocie 30 złotych za godzinę, przy czym wymiar czasu pracy uzależniony jest od potrzeb zleceniodawcy oraz aktualnego ruchu turystycznego w Z.. Pozwany wskazał szacunkowo, że czynności w ramach tego zlecenia w okresie wakacji 2024 roku wykonywał średnio przez 30 godzin tygodniowo, a więc jego średniomiesięczne wynagrodzenie opiewa na sumę 3600 złotych. Pozwany szacuje swoje miesięczne wydatki na kwotę około 2450 złotych, na którą to składają się : 1000 złotych-koszty najmu pokoju mieszkalnego, 500 złotych- alimenty na rzecz powódki, 487 złotych – spłata kredytu gotówkowego, 350 złotych spłata karty kredytowej, 60 złotych – abonament telefoniczny, 50 złotych – koszt zakupu leków na łuszczycę. Zatem pozwany wskazał, iż po odjęciu wyżej wymienionych kosztów stałych pozostaje mu około 1150 złotych na miesięczne utrzymanie, co pozwala na przeżycie w skromnych warunkach.

Pozwany podał, iż w przeciwieństwie do niego, sytuacja materialna powódki kreuje się bardzo dobrze. Podniósł, iż z relacji samej powódki oraz materiałów udostępnianych przez nią na portalach internetowych, np. I. wywnioskować można, że stopa życiowa powódki jest dość wysoka i pozwala na wystawne życie, w szczególności w porównaniu do pozwanego, który nie mógłby sobie pozwolić, np. na zakup butów sportowych za około 700 złotych, na telefon w cenie kilku tysięcy złotych, na zagraniczne podróże, na wizyty w klubach, barach, dyskotekach, czy też na żywienie się w ponadprzeciętnych restauracjach. Podał, iż powódka jest osobą młodą, sprawną i co do zasady zdrową. Pozwany podniósł, iż powódka z pewnością jest w stanie samodzielnie się utrzymać, ponieważ zarabia więcej niż pozwany, wskazując, że taką wersję powódka mu przedstawiła, kiedy strony nie były jeszcze skonfliktowane. Pozwany podniósł, iż w trakcie trwania wakacji 2024 roku powódka pracowała w sklepie drogeryjnym (...) w W., przy ulicy (...) oraz w Restauracji (...) (dawniej (...)) przy ulicy (...) w W., nie znane są mu warunki płacy i pracy powódki w tych przedsiębiorstwach. Wskazał także, iż w trakcie roku akademickiego powódka zatrudniona była w nieznanej mu placówce medycznej (gabinet lekarski, a być może szpital), gdzie miała otrzymywać „dobre pieniądze”. Pozwany podniósł, iż nie można również zapomnieć o alimentach, które z pewnością powódka otrzymuje od swojej matki, w kwocie co najmniej 500 złotych. Pozwany zarzucił, iż powódka w żaden sposób nie sprecyzowała, dlaczego przy wydatkach rzędu 830 złotych miesięcznie tytułem czynszu najmu pokoju w mieszkaniu, przy uwzględnieniu dotychczasowych alimentów oraz obowiązku alimentacyjnego ciążącego również na matce powódki, powódka miałaby być niezdolna do samodzielnego utrzymania. Na zakończenie pozwany oświadczył, iż wbrew twierdzeniu zawartemu w pozwie, strony nie podjęły próby mediacji.

vide odpowiedź na pozew, k. 17-21.

W replice na odpowiedź na pozew, powódka pismem z dnia 16 września 2024 roku podtrzymała dotychczasowe stanowisko w sprawie, podnosząc, iż twierdzenia strony pozwanej zawarte w odpowiedzi na pozew nie znajdują uzasadnionych podstaw. Podała, iż w szczególności zupełnie nie przekonywujące są twierdzenia pozwanego co do jego możliwości zarobkowych i niemożności znalezienia zatrudnienia, wziąwszy pod uwagę, że pozwany jest osobą stosunkowo młodą, zdrową, a stopa bezrobocia w kraju szacowana jest aktualnie na poziomie jednej z najniższych od kilkunastu lat, zwłaszcza w branży usług turystycznych. Zdaniem powódki możliwości zarobkowe pozwanego są znacznie wyższe od wskazanych w odpowiedzi na pozew, w związku z tym alimenty winne być zasądzone w wysokości odpowiadającej jej potrzebom i dochodom jakie pozwany powinien otrzymywać, gdyby w pełni wykorzystał swój potencjał zawodowy. Odnosząc się do zarzutu niewłaściwości miejscowej Sądu, powódka wyjaśniła, iż w istocie jest studentką (...) w K. i studiuje w trybie stacjonarnym, potwierdziła, iż wynajmuje mieszkanie w K. jednakże zamieszkuje tam w zasadzie od poniedziałku do czwartku, we wszystkie pozostałe dni tygodnia, w okresie przerw świątecznych, wakacyjnych i podczas innych dni wolnych od zajęć dydaktycznych mieszka w W., gdzie koncentruje się jej ośrodek życiowy, podając, iż wynajmowanie lokalu mieszkalnego w K. ma charakter przejściowy. W związku z powyższym właściwość Sądu Rejonowego w Olkuszu jest w niniejszej sprawie uzasadniona. Powódka podała, iż wbrew krzywdzącym twierdzeniom pozwanego, nie prowadzi jak to ujął pozwany „wystawnego trybu życia”, gdyż nie dysponuje środkami finansowymi, które by na taki tryb życia pozwalały. Powódka podała, iż materiały znajdujące się na złożonej przez pozwanego płycie DVD widnieją zdjęcia z wyjazdów powódki z pozwanym, między innymi w marcu, a także maju 2024 roku. Reszta zdjęć przedstawionych przez pozwanego, zdaniem powódki, kompletnie nie świadczy o wystawnym trybie życia, zdjęcia przedstawiają spotkania ze znajomymi osoby młodej, studiującej, pracującej w weekendy, wolne dni od zajęć oraz w okresie wakacyjnym. Odnosząc się do zarzutu o posiadanie auta, powódka podała, iż kupiła je z pieniędzy zarobionych samodzielnie, a także z pomocy rodziny. Podniosła, iż zabiegi kosmetyczne są naturalną potrzebą większości młodych osób, zwłaszcza, że niektóre z nich były w formie bezpłatnej (modelki) dla osoby poszerzającej portfolio. Jeśli chodzi o zarzut wyjazdów zagranicznych, powódka wspomniała, że ostatnim miejscem za granicą w którym była, był pobyt u pozwanego w grudniu 2019 roku. Odnosząc się do zarzutu kupna przez powódkę drogiego telefonu oraz butów, podniosła, iż pozwany zaprzecza sam sobie, pisząc w uzasadnieniu, że opłacił jej drogi telefon, który ma i używa go do chwili obecnej. Jeśli chodzi o zarzut zakupu butów, pozwany sam zaproponował ich zakup rozkładając go na raty. Ponadto powódka podniosła, iż w przeciwieństwie do pozwanego nie stać jej na ustanowienie profesjonalnego pełnomocnika z wyboru do reprezentacji w ramach niniejszego postępowania. Zdaniem powódki powyższe twierdzenia pozwanego należy potraktować zatem jako próbę zdyskredytowania powódki i kreowania nieprawdziwego obrazu sytuacji rodzinnej i majątkowej stron. Na zakończenie powódka oświadczyła, iż wbrew twierdzeniu zawartemu w odpowiedzi na pozew, strony nie podjęły mediacji, jest to kłamstwo, bowiem wielokrotnie podczas rozmów telefonicznych podjęła próbę rozmowy na ten temat.

vide pismo z dnia 16 września 2024 roku, k. 35-36.

Postanowieniem tut. Sądu z dnia 19 września 2024 roku skierowano niniejszą sprawę do postępowania mediacyjnego.

vide postanowienie Sądu Rejonowego w Olkuszu z dnia 19 września 2024 roku, sygnatura akt III RC 110/24, k. 38

Pozwany odmówił wzięcia udziału w mediacji.

vide wiadomość e-mail z dnia 6 grudnia 2024 roku, k.62

Niespornym w niniejszej sprawie jest to, że prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego w Krakowie, Wydział XI Cywilny-Rodzinny z dnia 10 listopada 2009 roku, sygnatura akt XI C 2611/07 kosztami utrzymania i wychowania wówczas małoletniej E. P. obciążono oboje rodziców i z tego tytułu zasądzono od pozwanego P. P. na rzecz E. P. alimenty w kwocie po 500 złotych miesięcznie, płatne z góry od dnia uprawomocnienia się niniejszego wyroku do dnia 10 każdego po sobie następującego miesiąca z ustawowymi odsetkami na wypadek opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat w terminie do rąk powódki G. P., zobowiązując powódkę do ponoszenia pozostałych kosztów związanych z utrzymaniem i wychowaniem małoletniej oraz osobistych starań o jej wychowanie.

W chwili ustalenia powyższych alimentów, wobec powierzenia wykonywania władzy rodzicielskiej nad E. P. jej matce, kosztami utrzymania i wychowania dziecka stron obciążono oboje rodziców i z tego tytułu zobowiązano pozwanego do łożenia na utrzymanie córki kwoty po 500 złotych miesięcznie. Zdaniem Sądu wówczas orzekającego, kwota ta bez wątpienia mieściła się w możliwościach majątkowych i zarobkowych pozwanego i była adekwatna do usprawiedliwionych potrzeb wówczas małoletniej E.. Matka E. P. była zatrudniona jako pracownik fizyczny na linii produkcyjnej za miesięcznym wynagrodzeniem około 800 złotych. G. P. wraz ze swoją córką E. P. mieszkały u dziadka ojczystego E., który pokrywał koszty utrzymania mieszkania i wspierał je finansowo. Pozwany w chwili zasądzania alimentów na rzecz córki nie był nigdzie zatrudniony, rozwiązał stosunek pracy z poprzednim pracodawcą licząc na dotacje z tytułu planowanej działalności gospodarczej. Nie mniej jednak Sąd ocenił jego możliwości zarobkowe jako nie mniejsze niż miał ówcześnie, jako, że rezygnując z pracy podejmując ryzyko nowej działalności, z pewnością liczył na podwyższenie dochodów. Pozwany zawsze pracował w gastronomii, w ostatniej wówczas jego pracy jako barman otrzymywał wynagrodzenie w wysokości około 1200 złotych, nie licząc napiwków, które jak przyznawał podwajały jego wynagrodzenie. Miesięczny koszt utrzymania E. P., biorąc pod uwagę potrzeby typowe dla wieku E. i stopnia jej rozwoju, zdaniem Sądu, wynosił 800-1000 złotych. Same koszty związane z opłaceniem przedszkola i wyżywienia przekraczały 400 złotych miesięcznie, do tego dochodziły koszty zakupu ubrań, środków czystości, kosmetyków, zabawek, leków w razie choroby oraz koszty zapewnienia odpoczynku zimowego i letniego. Zasądzone alimenty w kwocie po 500 złotych miesięcznie zdaniem Sądu, odpowiadały zakresowi usprawiedliwionych potrzeb E..

vide odpis wyroku Sądu Okręgowego w Krakowie, Wydział XI Cywilny-Rodzinny z dnia 10 listopada 2009 roku, sygnatura akt XI C 2611/07, k. 6-7, akta sprawy Sądu Okręgowego w Krakowie, Wydział XI Cywilny-Rodzinny, sygnatura XI C 2611/07 (III tomy) .

Na rozprawie w dniu 31 stycznia 2025 powódka podtrzymała pozew. Pełnomocnik pozwanego wniósł jak w odpowiedzi na pozew.

Sąd z urzędu stwierdził, że próba ugodowego rozwiązania sporu nie przyniosła efektu.

Pismem z dnia 1 marca 2025 roku powódka podtrzymała swoje stanowisko w sprawie.

vide pismo powódki z dnia 1 marca 2025 roku, k. 126

Pełnomocnik pozwanego pismem z dnia 3 marca 2025 roku wniósł o oddalenie powództwa, albowiem powódka nie wykazała jego zasadności, zarówno co do zasady jak i co do wysokości. Podniósł, iż sytuacja życiowa i majątkowa pozwanego nie pozwala mu na ponoszenie wydatków m.in. na poczet alimentów na rzecz powódki w wysokości wyższej, niż czyni to do tej pory. Wskazał, iż pozwany boryka się z istotnymi trudnościami w pozyskaniu stabilnego zatrudnienia o wynagrodzeniu przekraczającym pensję minimalną, podnosząc jednocześnie, że tymczasem z zeznań powódki wynika, że jej stopa życiowa kształtuje się co najmniej dostatecznie, a uwzględniając świadczenia otrzymywane od rodziców oraz dochody z pracy własnej powódka utrzymuje się samodzielnie. W piśmie tym podał, iż powódka przyznała bowiem, że „Jestem w stanie sama się utrzymać ale jest to kosztem wolnego czasu (…)”. Podał, iż wydaje się być sprawą naturalną, że większość dorosłych ludzi, aby móc się samodzielnie utrzymać, musi poświęcać swój wolny czas na pracę zarobkową. Podniósł, iż dodatkowo powódka zaznaczyła, co jednak nie ma odzwierciedlenia w protokole pisemnym, że oczekuje od pozwanego alimentów w kwotach takich, jakie otrzymują jej koleżanki od swoich rodziców, podając, iż powódka pragnie żyć na takim poziomie, jak jej koleżanki, jednocześnie nie musząc pracować w wolnym czasie. Podał nadto, iż znaczące jest również to, że z twierdzeń powódki miałoby wynikać, iż na pracę zarobkową poświęca tylko swój wolny czas, którego ma niewiele. Jak się jednak okazuje, ten nakład czasu pracy, który według powódki nie jest znaczny, jest jednocześnie wystarczający, aby ta mogła się samodzielnie utrzymywać. Pełnomocnik pozwanego podniósł także, że nie bez znaczenia jest także to, że powódka w tym roku ukończy studia licencjackie na kierunku położnictwo, co umożliwi jej uzyskanie zatrudnienia w placówce medycznej z wynagrodzeniem znacznie przekraczającym możliwości zarobkowe pozwanego, dodając, iż z powszechnie dostępnych źródeł informacji wynika, że w 2025 roku minimalne wynagrodzenie pielęgniarki lub położnej ze średnim wykształceniem, która nie ma tytułu specjalisty w dziedzinie pielęgniarstwa lub innej dziedzinie związanej z ochroną zdrowia, wyniesie 7690,82 złote. Podał ponadto, iż w przeciwieństwie do pozwanego, sytuacja materialna powódki kreuje się dobrze, a jej widoki na przyszłość są zdecydowanie lepsze, niż w przypadku pozwanego.

vide pismo z dnia 3 marca 2025 roku, k. 127-128.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powódka E. P. 1 października 2022 roku rozpoczęła studia stacjonarne licencjackie i aktualnie jest na 3 roku studiów na (...) Uniwersytecie Medycznym w K. na kierunku położnictwo. Czas trwania studiów to trzy lata, planowany termin ukończenia studiów przez powódkę to 30 września 2025 roku. Po ukończeniu licencjata powódka zamierza kontynuować dwuletnie studia magisterskie. Studia wymagają nakładu finansowego w postaci ubioru medycznego, książek, dojazdów do szpitali, wynajęcia pokoju, wyżywienia. Powódka ponosi również koszty związane z leczeniem. Wobec czego podejmowała i nadal podejmuje różne prace. Powódka była zatrudniona w Restauracji ‘Łokietek’ w W. przy obsłudze różnych imprez, aktualnie ma tam już podpisanej umowy. Pracowała także w (...) w W., jednak aktualnie nie pracuje. Obecnie pracuje w drogerii w W., w każdą sobotę, jak również od września 2023 roku jako rejestratorka w prywatnej klinice w K., za wynagrodzeniem 30 złotych za godzinę. Pozwany często zmieniał pracę. Najczęściej pracował w restauracji jako barman czy kelner. Powódka otrzymała telefon i buty od pozwanego. Telefon dostała w 2019 roku, aktualnie zmieniła telefon z powodu jego zalania. Powódka posiada samochód N. (...) kupiony 2 lata temu, rocznik 2008, zakupiony za około 6500 złotych. Samochód był sprowadzony z Niemiec.

Rodzice pozwanego mają dwie emerytury polską i angielską, mieszkają w K.. Powódka mieszka wraz ze swoją matką a także dziadkiem, który choruje na nowotwór. Leczy się hormonalnie, na leki wydaje około 200 złotych miesięcznie, ma problemy z zębami i leczy się u dentysty. Matka powódki pracuje w (...) w W., zarabia około 4300 - 4500 złotych netto miesięcznie. Powódka ponosi miesięczny wydatek w kwocie 830 złotych za wynajem pokoju. Matka powódki pomaga córce w opłatach za mieszkanie, za pokój w 5 osobowym mieszkaniu. Koszty dojazdu na studia rozkładają się na 5 lub 4 osoby, bowiem powódka ma „rozrzucone” zajęcia po całych K.. Powódka przez wiele lat otrzymywała alimenty z funduszu alimentacyjnego. Aktualnie pozwany nie zalega z alimentami. Powódka wraz ze swoim chłopakiem i znajomymi, zaproszona przez pozwanego, odwiedzała ojca w Z., gdzie część wydatków, jak np. kolacje czy obiady w restauracjach pokrywał pozwany. Powódka we wrześniu 2024 roku była w Turcji, koszt tego wyjazd to około 3000 złotych, wyjazd był opłacony w ratach. W grudniu 2019 roku powódka na zaproszenie pozwanego była w Wielkiej Brytanii. Powódka robi zakupy z przyjaciółką, ich miesięczny koszt to 750 złotych na jedną osobę. Ponosi wydatek raz na półtorej miesiąca w kwocie 100 złotych na zrobienie sobie rzęs, z usług fryzjera korzysta raz na pół roku. Powódka każdą wolną sobotę czy niedzielę spędza w pracy. Oprócz zajęć na studiach odbywa praktyki. Aktualnie powódka odbywa prawie 400 godzin praktyk, więc jej możliwości podjęcia kolejnej pracy są znacznie ograniczone. Nie pobiera żadnego stypendium.

Pozwany nie zawsze wywiązuje się z terminowej płatności zasądzonych dotychczas alimentów.

dowód: zaświadczenie o studiowaniu z dnia 15 lipca 2024 roku, k. 5, pismo Naczelnika Urzędu Skarbowego w O. z dnia 13 stycznia 2025 roku, k. 80, karty wynagrodzeń za okres od 01.01.2024r. do 31.12.2024r. według deklaracji i okresu, k. 89-90, zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzeniu z dnia 10 stycznia 2025 roku, k.91, zeznania PIT-11, k. 101-110, płyta DVD, k. 37, zeznania powódki E. P., k. 97v.-98v.

Pozwany P. P. w 2023 roku osiągnął dochód w wysokości 23.217,74 złote. Od dnia 3 października 2024 roku zatrudniony był na pełny etat w ramach umowy o pracę na okres próbny i z tego tytułu osiągał wynagrodzenie miesięczne w kwocie 4600 złotych brutto. Pozwany w dacie złożenia pozwu zamieszkiwał w wynajętym pokoju w budynku położonym przy ulicy (...) w Z., płacił czynsz najmu w wysokości 1000 złotych miesięcznie wraz z mediami. Aktualnie pozwany zamieszkuje pod adresem ulica (...) w K. w wynajętym mieszkaniu, które składa się z pokoju, pokoju z aneksem kuchennym i łazienki. Pozwany ponosi comiesięczny koszt najmu mieszkania wraz z mediami w wysokości około 2700 złotych. W okresie świąt i S. pracował w hotelu w Z.. Uzyskał kwotę ponad 3400 złotych tytułem wynagrodzenia za pracę w hotelu. Pozwany nie podpisał planowanej umowy o pracę w hotelu. Zawarł jednak dnia 06 lutego 2025r. umowę z agencją pracy (...) Sp. z o.o., na podstawie której otrzymuje zlecenia na podstawowe prace w sklepie sieci Biedronka z wynagrodzeniem 212,26 złotych netto dziennie za osiem godzin pracy. Zgodnie z planem zleceń tych ma być po 5 każdego tygodnia, a więc wynagrodzenie tygodniowe netto pozwanego będzie opiewać na kwotę 1061,30 złotych. Pozwany zażywa leki antydepresyjne. Rodzice pozwanego zamieszkują w wynajętym mieszkaniu w K., ojciec pozwanego jest po zawale. Powódka zerwała relacje z pozwanym i ze swoimi dziadkami ojczystymi. Pozwany nie ma finansowego żadnego zaplecza. Od okresu świąt wielkanocnych ubiegłego roku gdy powódka była u pozwanego w Z. ich relacje się urwały i od tego czasu pozwany nie pomaga jej finansowo. Pozwany spłaca kredyt i kartę kredytową, miesięczna rata kredytowa to 487 złotych, karta kredytowa 400 zł, kwotą 300 złotych miesięcznie pozwany spłaca okulary, jeszcze zostały mu dwie raty, na leki wydaje około 40-50 złotych miesięcznie. Choruje na nadciśnienie i depresję oraz „na cholesterol”. Pozwany żywi się w pracy, dodatkowo w tym zakresie pomagają mu jego rodzice.

dowód: oświadczenie z dnia 14 sierpnia 2024 roku, k. 24, zeznanie o wysokości osiągniętego dochodu w 2023 roku PIT-37, k. 25-29, odpis umowy najmu okazjonalnego z dnia 1 września 2024 roku, k.52-55, odpis umowy o pracę pozwanego z dnia 3 października 2024 roku, k. 56, pismo Naczelnika Urzędu Skarbowego w Z. z dnia 13 stycznia 2025 roku, k. 82, potwierdzenie warunków umowy zlecenia nr (...) z dnia 6 lutego 2025 roku na wykonanie pracy tymczasowej, k. 112-116, informacja o przyjęciu nowego zadania z dnia 6 lutego 2025 roku, k. 117-118, informacja o przyjęciu nowego zadania z dnia 6 lutego 2025 roku, k. 119-120, zeznania pozwanego P. P., k. 98v.-99.

Pozwany często zmieniał pracę, niejednokrotnie jego sytuacja finansowa była trudna..

dowód: zeznania świadka K. K., k. 97v.

Przedstawiony wyżej stan faktyczny ustalony został na podstawie dowodów z dokumentów, zeznań świadka oraz przesłuchania stron. Sąd dał wiarę dowodom z dokumentów, gdyż nie budziły one wątpliwości co do swojej prawdziwości ani też nie były kwestionowane przez strony.

Sąd zasadniczo dał wiarę zeznaniom stron i świadka, gdyż zeznania te były, co do zasady, logiczne i spójne oraz potwierdzały i uzupełniały się ze złożonymi w toku sprawy dokumentami.

Sąd zważył co następuje:

Zgodnie z brzmieniem art. 133 k.r.o. na obojgu rodzicach ciąży obowiązek świadczeń alimentacyjnych na rzecz dziecka, które nie jest w stanie utrzymać się samodzielnie i nie posiada dochodów wystarczających na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania. Art. 135 § 1 k.r.o. stanowi, iż zakres świadczeń alimentacyjnych uzależniony jest od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz możliwości zarobkowych i majątkowych zobowiązanego.

Zgodnie z art. 138 k.r.o. każda ze stron może domagać się zmiany orzeczenia dotyczącego obowiązku alimentacyjnego w razie zmiany stosunków. Przez zmianę stosunków rozumieć należy istotne zwiększenie bądź zmniejszenie możliwości majątkowych, zarobkowych zobowiązanego lub też usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego do świadczenia alimentacyjnego.

Rozstrzygnięcie o żądaniu opartym na podstawie art. 138 k.r.o. wymaga zatem porównania stanu istniejącego w dacie uprawomocnienia się ostatniego rozstrzygnięcia ustalającego wysokość alimentów ze stanem istniejącym w dacie orzekania w niniejszej sprawie.

Na podstawie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, w ocenie Sądu powództwo zasługuje jedynie w części na uwzględnienie.

W pierwszej kolejności wskazać należy, iż ostatnie alimenty zostały zasądzone w 2009 roku i od tego czasu nie były zmieniane. Niewątpliwie od czasu orzekania w ostatniej sprawie o alimenty w 2009 roku sytuacja powódki zmieniła się diametralnie. W dacie zasądzenia ostatnich alimentów powódka była sześcioletnim dzieckiem, natomiast w chwili obecnej jest studentką i jak wynika z przeprowadzonego postępowania dowodowego, usprawiedliwione potrzeby powódki są znaczne wyższe, zwłaszcza, że studiuje ona w trybie stacjonarnym na kierunku położnictwo, który jak powszechnie wiadomo wymaga dużego zaangażowania w naukę, nadto wynajmuje mieszkanie a także ma problemy zdrowotne związane z gospodarką hormonalną. Należy przy tym, zaznaczyć, iż generalnie rzecz biorąc, mając przy tym na uwadze doświadczenie życiowe, koszty utrzymania studentów są wysokie. Powódka studiuje w systemie dziennym, kierunek który studiuje jest wymagający Zdaniem Sądu ma ona ograniczoną dyspozycyjność i tym samym w świetle przeprowadzonego materiału dowodowego brak jest po jej stronie możliwości samodzielnego utrzymania się, a dochody, które osiąga z podejmowanych przez nią prac i pomocy ze strony matki nie wystarczają na pokrycie kosztów jej utrzymania. Biorąc pod uwagę treść pisma procesowego pełnomocnika pozwanego w którym podnosi, iż wydaje się być sprawą naturalną, że większość dorosłych ludzi, aby móc się samodzielnie utrzymać, musi poświęcać swój wolny czas na pracę zarobkową, w opinii sądu w tym konkretnym przypadku, nie do końca ma odzwierciedlenie, bowiem powódka podejmuje rzeczywiste starania o samodzielne utrzymanie się , jednak charakter studiów, stopień ich trudności a także praktyczny aspekt wykonywania czynności medycznych z jakimi niewątpliwie musi się zmierzać powódka na praktykach, z całą pewnością wymaga od niej pełnego zaangażowania, efektywności, zmotywowania i produktywności, co przekłada się na wypoczynek, który jest niezbędny do osiągniecia najlepszych rezultatów pracy na skutek podjętych przez nią działań i realizacji w zadawalającym stopniu postawionych przed nią zadań czy celów, które zamierza osiągnąć w celu ukończenia studiów i całkowitego usamodzielnia się.

Należy mieć zatem na uwadze, że poświęcenie jakby całości czasu dostępnego na podjęcie pracy zarobkowej, niewątpliwie wiązałoby się ze szkodą dla nauki powódki oraz jakości podejmowanych nią czynności podczas zajęć praktycznych z uwagi na większe narażenie na zmęczenie organizmu oraz brak czasu na regenerację i odpoczynek.

Jednocześnie Sąd pragnie zaznaczyć, iż gdyby pozwany wykazywał takie jak powódka zaangażowanie w pracę, jego kondycja finansowa byłaby znacznie lepsza. Tymczasem z niewiadomych przyczyn często zmienia pracę, miejsce zamieskzania, jego sytuacja zawodowa i życiowa jest nieustabilizowana.

Orzekając w niniejszej sprawie, biorąc pod uwagę usprawiedliwione potrzeby powódki oraz możliwości zarobkowe i majątkowe pozwanego, Sąd doszedł do przekonania, iż powództwo o podwyższenie alimentów zasługiwało na uwzględnienie w części. W ocenie Sądu, podwyższenie alimentów zasądzonych od pozwanego P. P. na rzecz powódki E. P. wyrokiem Sądu Okręgowego w Krakowie wydanym dnia 10 listopada 2009 roku w sprawie o sygnaturze akt XI C 2611/07 z kwoty po 500 złotych miesięcznie na kwotę po 800 złotych miesięcznie za okres od 1 lutego 2025 roku do 30 września 2025 roku i utrzymanie alimentów w dotychczasowej wysokości w okresie od 1 października 2025 roku jest adekwatne do możliwości zarobkowych i majątkowych pozwanego oraz pomoże powódce w zaspokajaniu usprawiedliwionych potrzeb.

Sąd ocenił żądanie powódki jako częściowo uzasadnione i orzekł o podwyższeniu alimentów od dnia 1 lutego 2025 roku - bowiem w miesiącu lutym 2025 roku pozwany podjął pracę i posiada stałe dochody pozwalające mu na wsparcie finansowe powódki w większym niż dotychczas zakresie, tak by mogła ukończyć studia licencjackie, pozwalające jej na podjęcie pracy. Wyższe alimenty zostały zasądzone do dnia 30 września 2025 roku, ponieważ wówczas powódka ukończy studia, uzyska tytuł zawodowy licencjata i może podjąć pracę w zawodzie.

Biorąc pod uwagę fakt, iż matka powódki pomaga finansowo powódce to pozwany też powinien to robić adekwatnie do swoich możliwości, tym bardziej, że robił to wcześniej, co sam przyznał. Pozwany nie ma innych osób na utrzymaniu.

Mając na uwadze, iż powódka faktycznie jest studentką (...) w K., studiuje w trybie stacjonarnym i wynajmuje mieszkanie w K., jednakże zamieszkuje tam w zasadzie od poniedziałku do czwartku, we wszystkie pozostałe dni tygodnia, w okresie przerw świątecznych, wakacyjnych i podczas innych dni wolnych od zajęć dydaktycznych mieszka w W., gdzie koncentruje się jej ośrodek życiowy, a wynajmowanie lokalu mieszkalnego w K. ma charakter przejściowy, zarzut pozwanego dotyczący niewłaściwości miejscowej Sądu Rejonowego w Olkuszu jest chybiony. W związku z powyższym właściwość Sądu Rejonowego w Olkuszu jest w niniejszej sprawie uzasadniona, w myśl art. 32 k.p.c.

W świetle powyższego Sąd orzekł jak pkt I sentencji wyroku, oddalając powództwo w pozostałym zakresie (pkt II wyroku). Sad ustalając wysokość alimentów wziął pod uwagę stanowisko powódki wyrażone do protokołu rozprawy z dnia 13 stycznia 2025r., że wraziłaby zgodę na podwyższenie alimentów do kwoty 800 złotych zgodnie z propozycją ugodową Sądu.

O rygorze natychmiastowej wykonalności orzeczono na podstawie art. 333 § 1 pkt 1 k.p.c. (pkt III wyroku).

O kosztach sądowych w pkt IV orzeczono na zasadzie art. 113 ust. 1 w zw. z art. 13 ust. 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych z dnia 28 lipca 2005r.

Na podstawie art. 100 k.p.c. pozostałe koszty procesu wzajemnie zniesiono (pkt V wyroku).

/sędzia Agnieszka Proć/