Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Olkuszu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 lutego 2018 r.

Sąd Rejonowy w Olkuszu I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący:	SSR Michał Siemieniec
Protokolant:	Sekretarka Weronika Chwast

po rozpoznaniu w dniu 19 lutego 2018 r. w Olkuszu

sprawy z powództwa A. B. i Z. B.

przeciwko T. P.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego T. P. na rzecz i do niepodzielnej ręki powodów A. B. i Z. B. kwotę 3.067,34 (trzy tysiące sześćdziesiąt siedem 34/100) złotych z ustawowymi odsetkami od dnia 17 grudnia 2015 r. do dnia zapłaty;

II.  w pozostałej części oddala powództwo;

III.  zasądza od T. P. na rzecz i do niepodzielnej ręki powodów A. B. i Z. B. kwotę 890,81 (osiemset dziewięćdziesiąt 81/100) złotych tytułem kosztów procesu.

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 24 listopada 2015 r. A. B. i Z. B. domagali się zasądzenia od pozwanego T. P., prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą A. (...), solidarnie kwoty 3.067,84 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 9 listopada 2015 r., tytułem odszkodowania. Poza tym powodowie domagali się zasądzenia kosztów procesu według norm przepisanych, w tym kosztów zastępstwa adwokackiego.

W uzasadnieniu żądania pozwu wyjaśniono, że w czerwcu 2015 r. powód przekazał do naprawy pozwanemu pojazd marki F. (...) o numerze rejestracyjnym (...). Całkowity koszt naprawy wyniósł 3.850 zł. Pozwany naprawił samochód powoda oraz poinformował go, że pojazd może odebrać. Po naprawie pojazd odebrała żona powoda A. B.. Po przejechaniu przez nią około 4 km, spod maski samochodu zaczął unosić się dym. A. B. niezwłocznie poinformowała o zdarzeniu powoda, w wyniku czego pojazd został odholowany. Po naprawie powódka ponownie odebrała pojazd od pozwanego. Następnie samochód ten był użytkowany przez powoda i po przejechaniu około 4.000 km zepsuł się. Po kolejnej awarii, pojazd został odholowany do innego warsztatu – serwisu (...) H. K. (1) w B.. Tam okazało się, że samochód uległ awarii z powodu jego wadliwej wcześniejszej naprawy w warsztacie pozwanego. Powód wykonał prawidłową naprawę w autoryzowanym serwisie, w którym za naprawę uiścił koszty w wysokości 3.067,84 zł. Powód doznał szkody majątkowej - jak wskazał – w następstwie czynu niedozwolonego pozwanego, ten winien więc wyrządzoną szkodę naprawić w oparciu o art. 415 kc i art. 361 § 2 kc.

W pisemnej odpowiedzi na pozew z dnia 29 grudnia 2015 r. pozwany T. P. nie uznał powództwa, wnosząc o jego oddalenie w całości. Pozwany wskazał, że dokonał naprawy jedynie wyraźnie wymienionych w rozliczeniu pisemnym podzespołów i nie może być odpowiedzialny za szkodę wyrządzoną przez awarię części, które nie były przez niego naprawiane, w tym łożyska oporowego. Pozwany twierdził, że naprawy dokonał w sposób prawidłowy, zgodny ze sztuką. Po dokonanej naprawie powódka odebrała pojazd, który po pewnym czasie uległ awarii, której przyczyną było – zdaniem pozwanego – niewłaściwe użytkowanie przez powódkę samochodu, w szczególności jazda na tzw. półsprzęgle. Pozwany zaobserwował, że powódka jest niedoświadczonym kierowcą, ma trudności z prawidłowym ruszaniem samochodem. Ponadto pozwany złożył reklamację dostawcy części, które zamontował u powodów i odpowiedź tego dostawcy potwierdziła fakt, iż do awarii doszło na skutek niewłaściwego używania samochodu. Reasumując, pozwany stwierdził, że nie ponosi winy za zaistniałą awarię. Poza tym autor odpowiedzi na pozew zakwestionował wysokość szkody, podnosząc, iż nie została udowodniona.

Pismem z dnia 9 lutego 2016 r. powodowie rozszerzyli powództwo, domagając się dodatkowo kwoty 780 zł tytułem odszkodowania wraz z ustawowymi odsetkami od dnia rozszerzenia żądania pozwu. Kwota ta wynikała z poniesienia przez powodów dodatkowo kosztów wymiany 3 sztuk świec żarowych, rozwiercenia i naprawy gwintu, gdyż uprzednio został źle zamontowany z winy pozwanego.

Pozwany - także co do żądania rozszerzonego w toku procesu - konsekwentnie domagał się oddalenia powództwa.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny

W czerwcu 2015 r. Z. B. zakupił w Belgii samochód marki F. (...), sprowadził go do kraju i zarejestrował. Samochód otrzymał numer rejestracyjny (...). Powód zlecił T. P., prowadzącemu działalność gospodarczą pod nazwą A. (...) dokonanie przeglądu samochodu i wymianę niesprawnych, bądź uszkodzonych podzespołów. Pozwany przyjął pojazd do naprawy, dokonał wymiany: koła dwumasowego, sprzęgła, rozrządu, pompy, kompletu filtrów, płynu w chłodnicy, świec, klocków hamulcowych lusterka, malowania felg i wymiany opon. Za naprawę powodowie zapłacili pozwanemu w dniu 25 czerwca 2015 r. łącznie kwotę 3.850 zł.

[ dowód: rachunek wystawiony przez pozwanego, k. 8, przesłuchanie Z. B., protokół rozprawy z dnia 27 października 2016 r., rejestracja od 00:19:16, przesłuchanie A. B., protokół rozprawy z dnia 8 stycznia 2018 r., rejestracja od 00:19:20 ]

Pojazd po naprawie odebrała żona Z. A. B., pozostająca z nim we wspólności majątkowej. Kilka minut po odebraniu pojazdu, w czasie jazdy pedał sprzęgła uległ zblokowaniu a spod maski zaczął ulatniać się swąd spalenizny. Pozwany zawiadomiony o tym fakcie odholował pojazd do swojego warsztatu i dokonał usunięcia usterki, po czym pojazd był przez powódkę eksploatowany przez kilka miesięcy.

[ dowody: przesłuchanie Z. B., protokół rozprawy z dnia 27 października 2016 r., rejestracja od 00:19:16, przesłuchanie A. B., protokół rozprawy z dnia 8 stycznia 2018 r., rejestracja od 00:19:20, zeznania świadka W. H., protokół rozprawy z dnia 27 października 2016 r., rejestracja od 00:04:11 ]

Naprawa pojazdu przez T. P. nie została przeprowadzona prawidłowo, w sposób odpowiadający technologii przewidzianej przez producenta. Producent przy wymianie sprzęgła oraz koła dwumasowego przewiduje wymianę wszystkich śrub łączących elementy a także łożyska sprzęgła, jeżeli ten element jest uszkodzony. Założenie uszkodzonego łożyska może doprowadzić do uszkodzenia elementów sprzęgła oraz koła dwumasowego. Przy wymianie sprzęgła w samochodzie, konieczne jest jego wstępne napięcie za pomocą specjalistycznego urządzenia, którego pozwany nie użył. Zaniechanie wymiany przez pozwanego wszystkich koniecznych elementów i wstępnego napięcia sprzęgła doprowadziło do powtórnego uszkodzenia sprzęgła i koła dwumasowego w dniu 28 września 2015 r.

[ dowód: opinia biegłego z zakresu techniki motoryzacyjnej, ruchu drogowego i rekonstrukcji wypadków drogowych M. T., k. 91-108, opinia ustna biegłego, protokół rozprawy z dnia 8 stycznia 2018 r., rejestracja od 00:02:21 ]

W dniu 28 września 2015 r., gdy doszło do kolejnej awarii samochodu marki F. (...), należącego do powodów, samochód został odholowany do warsztatu (...) Serwis (...) H. K. (1) w B., który stwierdził, że doszło do awarii koła dwumasowego, sprzęgła i łożyska hydraulicznego oporowego. H. K. (1) dokonał wymiany uszkodzonych podzespołów i wydał pojazd powodom w dniu 1 października 2015 r. Za dokonaną naprawę, w dniu 30 listopada 2015 r., powodowie zapłacili H. K. (1) kwotę 3.067,34 zł.

[ dowody: notatka H. K. z dnia 1 października 2015 r., k. 9, faktura VAT nr (...), k. 38, zeznania świadka H. K., protokół rozprawy z dnia 27 października 2016 r., rejestracja od 00:10:23 ]

T. P. zgłosił w październiku 2015 r. reklamację dostawcy części, które wymienił w samochodzie należącym do powodów. Dostawca podzespołów – (...) sp. z o.o. nie uwzględnił reklamacji, wyjaśniając, że stwierdzone uszkodzenia nie są spowodowane wadą materiałową, ani produkcyjną, a tylko za takie ponosi odpowiedzialność.

[ dowód: odpowiedź na reklamację, k. 25-26 ]

W dniu 6 listopada 2015 r. Z. B. skierował do T. P. przedsądowe wezwanie do zapłaty kwoty 3.067,84 zł.

[ dowód: wezwanie do zapłaty wraz z dowodem nadania przesyłki, k. 11 ]

Pozwany nie zapłacił żądanej kwoty.

[ okoliczność bezsporna ]

W bliżej nieustalonej dacie, przed 18 stycznia 2016 r. H. K. (1) dokonał wymiany w samochodzie małżonków (...) sztuk świec żarowych, rozwiercenia i naprawy gwintu po wadliwie zamontowanej świecy. Z tego tytułu wystawił fakturę na kwotę 780 zł.

[ dowód: faktura VAT nr (...), k. 31 ]

Najistotniejszą okolicznością w sprawie było ustalenie przyczyny powtórnego uszkodzenia podzespołów samochodu marki F., należącego do powodów. W tym zakresie sąd oparł się na jasnej i logicznej opinii biegłego z zakresu ruchu drogowego, techniki motoryzacyjnej i rekonstrukcji wypadków drogowych M. T.. Zarzuty strony pozwanej co do opinii nie mogły być uznane za przekonujące, bowiem biegły obszernie odniósł się do wszelkich zastrzeżeń, odpowiadając na wszystkie pytania na rozprawie w dniu 8 stycznia 2018 r. Pozostałe okoliczności faktyczne nie budziły większych wątpliwości. Ustalono je w oparciu o dowody z zeznań wyżej wskazanych świadków oraz na podstawie przesłuchania powodów, a także wymienionych dokumentów. W sytuacji sporządzenia w sprawie jasnej i przekonującej opinii biegłego, wyjaśnienia pozwanego w zakresie przyczyn wtórnego uszkodzenia pojazdu F. uznano za niewiarygodne.

Sąd zważył, co następuje

Powództwo A. B. i Z. B. jest co do zasady usprawiedliwione. Autor pozwu powoływał się wprawdzie w jego uzasadnieniu na podstawę prawną wynikającą z art. 415 kc, a więc z przepisu regulującego odpowiedzialność deliktową, jednak taka kwalifikacja prawna podstawy odpowiedzialności strony pozwanej nie jest zasadna. Za utrwalone w orzecznictwie można uznać stanowisko, w myśl którego niewykonanie zobowiązania umownego samo przez się nie może być uznane za działanie bezprawne w rozumieniu art. 415 kc, chyba że sprawca szkody naruszył obowiązek powszechny, ciążący na każdym (zob. wyrok SN z dnia 10 października 1997 r., sygn. akt III CKN 202/97, publ. OSNC 1998 nr 3, poz. 42). W rozpoznawanym przypadku strony łączyła umowa o świadczenie usługi naprawy samochodu i pozwany, choć nie wykonał usługi prawidłowo, nie naruszył żadnego powszechnie wiążącego obowiązku, usprawiedliwiającego przypisanie mu popełnienia czynu niedozwolonego w rozumieniu art. 415 kc. Trzeba jednak pamiętać, że zgodnie z obowiązującą w polskim procesie cywilnym zasadą, którą wyraża łacińska paremia da mihi factum, dabo tibi ius, strona, wytaczając powództwo, ma obowiązek przedstawić jedynie fakty, na których opiera swe żądanie, natomiast rzeczą sądu jest odpowiednia kwalifikacja roszczenia z punktu widzenia przepisów prawa materialnego. Obowiązek właściwej kwalifikacji prawnej dochodzonego roszczenia, spoczywający na sądzie, zachowuje aktualność także w razie powołania przez autora pozwu błędnej podstawy prawnej. Na gruncie rozpoznawanej sprawy, jak już wspomniano, nie jest usprawiedliwione powoływanie się na przepisy o odpowiedzialności deliktowej, niemniej jednak – ze względu na przytoczone w pozwie okoliczności faktyczne, uzasadniona jest ocena tych faktów z punktu widzenia przepisów o odpowiedzialności za nienależyte wykonanie zobowiązania, tj. art. 471 kc. Zgodnie z tym przepisem dłużnik obowiązany jest do naprawienia szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, chyba że niewykonanie lub nienależyte wykonanie jest następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi.

W świetle powołanego przepisu odpowiedzialność cywilna T. P. - na tle ustalonych okoliczności faktycznych - nie budzi wątpliwości. Wina pozwanego, jeżeli chodzi o nienależycie przeprowadzoną naprawę sprzęgła i związanych z nim podzespołów samochodu marki F., jak wynika z opinii biegłego, jest oczywista. Naprawa została przeprowadzona w sposób ignorujący technologię wymaganą przez producenta, w szczególności pozwany nie wymienił wszystkich wymaganych elementów i nie dokonał wstępnego napięcia sprzęgła. Spowodowało to ponowną awarię, a co za tym idzie szkodę w majątku powodów, wyrażającą się kosztami kolejnej naprawy pojazdu. Dodać należy, że pozwany, jako profesjonalista, winien był zachować wyższy niż przeciętny stopień staranności przy przeprowadzaniu naprawy samochodu F.. Staranność ta wymaga zwłaszcza znajomości technologii producenta samochodów, których naprawy się podejmuje oraz posiadania na wyposażeniu warsztatu specjalistycznych urządzeń, bez których nie da się profesjonalnie wymienić elementów sprzęgła. Jeżeli chodzi o zarzuty pozwanego, co do braku umiejętności powódki w zakresie prowadzenia pojazdów mechanicznych, to były one całkowicie gołosłowne, nie poparte żadnymi dowodami, a biegły wykluczył możliwość wystąpienia takiej przyczyny wtórnej awarii sprzęgła i pozostałych uszkodzonych elementów.

Wyrządzona szkoda jest normalnym następstwem nienależytego wykonania zobowiązania przez pozwanego. Wysokość szkody – jeżeli chodzi o koszty wymiany sprzęgła, koła dwumasowego i łożyska oporowego - ustalono w oparciu o fakturę VAT, potwierdzającą poniesione koszty [ k. 38 ]. Z tej przyczyny orzeczono jak w punkcie pierwszym sentencji wyroku. Ze względu na okoliczność, iż z żadnych przepisów, ani z umowy nie wynika solidarność wierzycieli – powodów, kwotę odszkodowania zasądzono do niepodzielnej ręki obojga powodów, którzy są małżonkami pozostającymi w ustroju wspólności majątkowej.

Odsetki od kwoty odszkodowania zasądzono na podstawie art. 481 § 1 i 2 kc od dnia 17 grudnia 2015 r., tj. od doręczenia odpisu pozwu pozwanemu [ k. 32 ]. Przedsądowe wezwanie do zapłaty, skierowane do pozwanego było przedwczesne i jako takie nie wywołało skutku w postaci powstania stanu opóźnienia w zapłacie, było bowiem wysłane jeszcze przed wystawieniem faktury za naprawę pojazdu, dokumentującej wysokość poniesionych kosztów.

W pozostałej części, dotyczącej żądania rozszerzonego pismem z dnia 8 lutego 2016 r. [k. 29] powództwo oddalono, bowiem w tym zakresie nie udowodniono, by wymiana świec żarowych i naprawa gwintu pozostawała w związku przyczynowym z uprzednią naprawą przeprowadzoną przez pozwanego. Opinia biegłego tego nie wyjaśniała, a powodowie nie wykazywali w tym zakresie żadnej inicjatywy dowodowej.

Zgodnie z art. 100 kpc, sąd zasądził od pozwanego na rzecz powodów kwotę 890,81 złotych tytułem kosztów procesu, stosownie do wyniku postępowania (powodowie wygrali proces w 80 %). Powodowie ponieśli w sprawie następujące koszty: 600 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego (§ 6 pkt 3 rozp. Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz.U. Nr 163 poz.1348 ze zm.), 17 zł opłaty od pełnomocnictwa, 193 zł opłaty od pozwu, 557,76 zł zaliczek z tytułu wydatków związanych z przeprowadzeniem dowodu z opinii biegłego. Pozwany poniósł koszty: 600 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego, 17 zł opłaty od pełnomocnictwa.

Z przedstawionych względów orzeczono jak w sentencji.

[SSR M. S.]